آه یعقوب در فراق یوسف
زمانی که حضرت یوسف از پدرش جدا شد،حضرت یعقوب در
فراقش ناله ها میکرد تا اینکه بیناییش را از دست داد،یوسف
کسی نبود که او بتواند او را فراموش کند لذا دایم ورد زبانش
یوسف بود ،تا اینکه روزی جبرییل بر او نازل شده و فرمود:
اگر زین پس نام یوسف را بر زبان جاری کنی نام ترا از صحیفه
پیامبران خدا محو می گردانیم و حضرت یعقوب هم اطاعت امر
نمود اما یک شب یوسف را در خواب دید میخواست تا او را پیش
خود بخواند بیاد امر الهی افتاد و از بی طاقتی آهی کشید چون از
خواب برخاست جبرییل نازل شد و بیان داشت اگر چه نام یوسف
را بر زبان نراندی اما میدانم که در میان آه تو چه کسی بود و تو
در حقیقت توبه را شکستی.اما کل داستان از زبان عطار در
منطق الطیر شنیدنی است.
چون جدا افتاد یوسف از پدر
گشت یعقوب از فراقش بی بصر
نام یوسف ماند دایم در زبانش
موج می زد جوی خون از دیدگانش
جبرییل آمد که هرگز گ دگر
بر زبان تو کند یوسف گذر
از میان انبیاء و مرسلین
محو گردانیم نامت بعد از این
چون در آمد امرش از حق آن زمان
گشت محوش نام یوسف بر زبان
دید یوسف را شبی در خواب پیش
خواست تا او را بخواند پیش خویش
یادش آمد زانچه حق فرموده بود
تن زد آن سرگشته فرسوده زود
لیک از بی طاقتی آن جان پاک
بر کشید آهی نهایت دردناک
چون ز خواب خوش بجنبید او ز جای
جبرییل آمد که می گوید خدا
گر نراندی نام یوسف بر زبان
لیک آهی بر کشیدی آن زمان
در میان آه تو دانم که بود
در حقیقت توبه بشکستی چه سود
عقل را زین کار سودا می کند
عشقبازی بین چه با ما می کند
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند